nawigator

nawigator (język polski)

nawigatorzy (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌnavʲiˈɡatɔr], AS: [navʹigator], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) żegl. lotn. oficer na pokładzie statku lub samolotu zajmujący się nawigacją

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) urządzenie wyznaczające trasę, położenie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nawigator	nawigatorzy
dopełniacz	nawigatora	nawigatorów
celownik	nawigatorowi	nawigatorom
biernik	nawigatora	nawigatorów
narzędnik	nawigatorem	nawigatorami
miejscownik	nawigatorze	nawigatorach
wołacz	nawigatorze	nawigatorzy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nawigator	nawigatory
dopełniacz	nawigatora	nawigatorów
celownik	nawigatorowi	nawigatorom
biernik	nawigator	nawigatory
narzędnik	nawigatorem	nawigatorami
miejscownik	nawigatorze	nawigatorach
wołacz	nawigatorze	nawigatory

przykłady:

(1.1) Nawigator przeszedł kurs kartograficzny.

składnia:

kolokacje:

(2.1) nawigator GPS

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nawigacja ż, nawigowanie n

forma żeńska nawigatorka ż

czas. nawigować ndk.

przym. nawigacyjny

przysł. nawigacyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) навігатар m
• bułgarski: (1.1) щурман m
• czeski: (1.1) navigátor m
• francuski: (1.1) navigateur m
• niemiecki: (1.1) Navigator m; (2.1) Navigationsgerät n, Navi n
• rosyjski: (1.1) навигатор m
• szwedzki: (1.1) navigatör w
• ukraiński: (1.1) навігатор m

źródła: