nadajnik (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. urządzenie zamieniające doprowadzone doń informacje na fale elektromagnetyczne i przesyłające je dalej do odbiornika

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) środ. więz. donosiciel[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) nadajnik radiolokacyjny / nadajnik radiowy / nadajnik telewizyjny
synonimy:
(1.1) aparat nadawczy, stacja nadawcza, transmiter, transmitter
(2.1) kabel, kapusta, kapuś
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadanie n, nadawanie n, nadawca mos
czas. nadać dk., nadawać ndk.
przym. nadajniczy, nadajnikowy, nadany, nadawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: donosiciel
źródła:
  1. Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.

nadajnik (język kaszubski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) techn. nadajnik
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nadôwnik, stacjô nadawczô
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadôwnik m
przym. nadajnikòwi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: