miech
miech (język polski)
edytuj
.jpg)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. proste urządzenie do tłoczenia powietrza w instrumentach muzycznych, piecach[1]
- (1.2) fot. mechanizm harmonijkowego wysuwania obiektywu w starych aparatach fotograficznych[1]
- (1.3) pszcz. przyrząd do okadzania pszczół
- (1.4) daw. worek[1]
- (1.5) pot. miesiąc
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik miech miechy dopełniacz miecha miechów celownik miechowi miechom biernik miech miechy narzędnik miechem miechami miejscownik miechu miechach wołacz miechu miechy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.3) miech pszczelarski, podkurzacz
- (1.4) worek, wór, sakwa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- kupić kota w miechu[2] • przysłowie: do dobrego miecha choć co suć można[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bellows, windbag
- baskijski: (1.1) hauspo
- bułgarski: (1.1) мях m
- duński: (1.1) blæsebælg w; (1.2) bælg w
- hiszpański: (1.1) fuelle m
- kataloński: (1.1) manxa ż
- niemiecki: (1.1) Blasebalg m
- ukraiński: (1.1) міх m; (1.2) міх m
- wilamowski: (1.1) błözbuölgi m, błȫzbuølki m, błözbaojtuł m
- włoski: (1.1) mantice m, soffietto m
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „miech” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 249.
- ↑ Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894.
