mandatariusz (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌmãndaˈtarʲjuʃ], AS[mãndatarʹi ̯uš], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba uprawniona do sprawowania urzędu
(1.2) instytucja, organizacja, państwo mające mandat do zarządzania jakimś terytorium
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mandat m, mandacik m
forma żeńska mandatariuszka ż
przym. mandatowy, mandatoryjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. mandat + -ariusz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: