konkrecja

konkrecja (język polski)

konkrecja (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ŋˈkrɛt͡sʲja], AS: [kõŋkrecʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geol. kuliste, soczewkowe lub gruzłowe skupienie minerałów o składzie innym niż osad otaczający; zob. też konkrecja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konkrecja	konkrecje
dopełniacz	konkrecji	konkrecji / przest. konkrecyj
celownik	konkrecji	konkrecjom
biernik	konkrecję	konkrecje
narzędnik	konkrecją	konkrecjami
miejscownik	konkrecji	konkrecjach
wołacz	konkrecjo	konkrecje

przykłady:

(1.1) Konkrecjami są np. buły krzemienia w wapieniach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) concretion
• baskijski: (1.1) konkrezio
• francuski: (1.1) concrétion ż
• hiszpański: (1.1) concreción ż
• interlingua: (1.1) concretion
• węgierski: (1.1) konkréció

źródła: