kic

kic (język polski)

wymowa:

IPA: [ciʦ̑], AS: [ḱic], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) wyraz (często dwukrotnie powtarzany) nazywający czynność skoku z ugiętych nóg, jak u zająca, królika, wiewiórki i innych zwierząt

w użyciu czasownikowym

(2.1) kicać, kicnąć

odmiana:

nieodm.

przykłady:

(1.1) Kic, kic! Zobacz jaki śliczny króliczek.

(2.1) Zając kic, kic i tyleśmy go widzieli.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) hyc

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kicać ndk., kicnąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

kic (język aczoli)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ent. pszczoła

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) bong kic

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: