kenna

kenna (język islandzki)

wymowa:

IPA: [ˈcʰɛnːa]

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) uczyć, nauczać

(1.2) winić, obwiniać

czasownik nieprzechodni

(2.1) czuć

(2.2) kenna til → czuć ból

odmiana:

(1-2) að kenna, kenndi, kennt (→ wzór odmiany)

przykłady:

(1.1) Vinur minn kennir útlendingum íslensku. → Mój przyjaciel uczy obcokrajowców islandzkiego.

(1.2) Þeir kenndu honum um ósigur. → Obwiniali go za przegraną.

(2.2) Konan kenndi til í hægra læri. → Kobietę bolało prawe udo.

składnia:

(1.1) kenna e-m e-ð

(1.2) kenna e-m um e-ð

(2.1) kenna +D.

(2.2) kenna til +D.

kolokacje:

synonimy:

(1.2) áfellast

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kennari, kennd, kenning, kennsla

przym. kenndur

związki frazeologiczne:

kenna sér einskis meins • þar kennir ýmissa grasa/þar kennir margra grasa

etymologia:

st.nord. kenna

uwagi:

źródła:

kenna (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

kena

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) poznać

(1.2) znać

odmiana:

(1.2) czas przeszły prosty kannt, imiesłów czasu przeszłego gykannt

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dyrkenna

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: