kartagiński

kartagiński (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkartaˈɟĩj̃sʲci], AS: [kartaǵĩĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Kartaginą

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kartagiński		kartagińska	kartagińskie	kartagińscy	kartagińskie
dopełniacz	kartagińskiego		kartagińskiej	kartagińskiego	kartagińskich
celownik	kartagińskiemu		kartagińskiej	kartagińskiemu	kartagińskim
biernik	kartagińskiego	kartagiński	kartagińską	kartagińskie	kartagińskich	kartagińskie
narzędnik	kartagińskim		kartagińską	kartagińskim	kartagińskimi
miejscownik	kartagińskim		kartagińskiej	kartagińskim	kartagińskich
wołacz	kartagiński		kartagińska	kartagińskie	kartagińscy	kartagińskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) W tym czasie Rzymianie przystąpili do podboju kartagińskich posiadłości w Hiszpanii. (z Wikipedii)

składnia:

kolokacje:

(1.1) wódz / generał kartagiński • archidiecezja / armia / wojskowość / bogini kartagińska • wojska / jednostki / dowództwo kartagińskie

synonimy:

(1.1) punicki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kartagina ż, Kartagińczyk m

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Kartagina + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Carthaginian
• arabski: (1.1) قرطاجي
• baskijski: (1.1) kartagotar
• białoruski: (1.1) карфагенскі
• francuski: (1.1) carthaginois
• hiszpański: (1.1) cartaginés, cartaginense
• interlingua: (1.1) carthaginese
• nowogrecki: (1.1) καρχηδονιακός
• rosyjski: (1.1) карфагенский
• słowacki: (1.1) kartáginský
• ukraiński: (1.1) карфагенський

źródła: