Kartagińczyk

Kartagińczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkartaˈɟĩj̃n͇t͡ʃɨk], AS: [kartaǵĩĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. mieszkaniec Kartaginy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kartagińczyk	Kartagińczycy
dopełniacz	Kartagińczyka	Kartagińczyków
celownik	Kartagińczykowi	Kartagińczykom
biernik	Kartagińczyka	Kartagińczyków
narzędnik	Kartagińczykiem	Kartagińczykami
miejscownik	Kartagińczyku	Kartagińczykach
wołacz	Kartagińczyku	Kartagińczycy

przykłady:

(1.1) Zanim Kartagińczycy sięgnęli po zdobycze zamorskie, opanowali zaplecze rolnicze w Afryce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kartagina ż

forma żeńska Kartaginka ż

przym. kartagiński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Carthaginian
• arabski: (1.1) قرطاجي m
• baskijski: (1.1) kartagotar
• fiński: (1.1) karthagolainen
• francuski: (1.1) Carthaginois m
• hiszpański: (1.1) cartaginés m, cartaginense m
• kataloński: (1.1) cartaginès m
• nowogrecki: (1.1) Καρχηδόνιος m
• portugalski: (1.1) cartaginês m
• słowacki: (1.1) Kartáginec m

źródła: