kaczę

kaczę (język polski)

kaczę (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkat͡ʃɛ], AS: [kače], zjawiska fonetyczne: denazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ornit. pisklę kaczki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kaczę	kaczęta
dopełniacz	kaczęcia	kacząt
celownik	kaczęciu	kaczętom
biernik	kaczę	kaczęta
narzędnik	kaczęciem	kaczętami
miejscownik	kaczęciu	kaczętach
wołacz	kaczę	kaczęta

przykłady:

(1.1) Kaczor pacnął kaczę skrzydłem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) małe kaczęta

synonimy:

(1.1) kaczątko

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pisklę

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kaczuszka ż, kaczka ż, kaczusia ż, kaczor mzw, kaczeniec mrz, kaczyzm mrz, kaczysta mos, kaczystka ż

zdrobn. kaczątko n

przym. kaczy, kaczkowaty, kaczystowski

przysł. kaczo, kaczkowato

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kaczka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) duckling
• baskijski: (1.1) ahatekume
• białoruski: (1.1) качанё n (kačanё), качаня n (kačanâ)
• czeski: (1.1) káče n
• duński: (1.1) ælling w
• esperanto: (1.1) anasido
• hiszpański: (1.1) patito m
• kaszubski: (1.1) kôczã n
• łotewski: (1.1) pīlēns m
• niemiecki: (1.1) Entenküken n, Entlein n
• nowogrecki: (1.1) παπάκι n (papáki), παπί n (papí)
• rosyjski: (1.1) утёнок m (utёnok)
• szwedzki: (1.1) ankunge w
• ukraiński: (1.1) каченя n (kačenâ)
• węgierski: (1.1) kiskacsa
• włoski: (1.1) anatroccolo m, anatrella ż

źródła: