kłykieć
kłykieć (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˈkwɨcɛ̇t͡ɕ], AS: [ku̯yḱėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) anat. wyrostek kostny przy nasadzie kości długich, będący elementem stawu i miejscem przyczepu ścięgien[1]
- (1.2) anat. spojenie stawowe palca ręki[2]
- (1.3) anat. człon palca ręki (zginający się)[2]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kłykieć kłykcie dopełniacz kłykcia kłykci / kłykciów celownik kłykciowi kłykciom biernik kłykieć kłykcie narzędnik kłykciem kłykciami miejscownik kłykciu kłykciach wołacz kłykciu kłykcie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1-3) knykieć
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
- tłumaczenia:
- zobacz listę tłumaczeń w haśle: knykieć
- źródła:
- ↑ Popularna Encyklopedia, Wydawnictwo Olesiejuk, Ozarów Mazowiecki 2010, ISBN 978-83-7708-286-7, s. 336.
- ↑ 2,0 2,1 Witold Doroszewski, Polska Akademia Nauk, Słownik języka polskiego, Tom 3, Wiedza Powszechna, 1969, s. 770.