jednać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) usposabiać kogoś do siebie przychylnie[1]
(1.2) przest. doprowadzać poróżnionych do zgody[1]

czasownik zwrotny niedokonany jednać się (dk. brak)

(2.1) godzić się
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jednanie n, pojednanie n, pojednywanie n, przejednanie n, przejednywanie n, przyjednanie n, wyjednanie n, wyjednywanie n, zjednanie n, zjednywanie n, jedynak mos
czas. pojednać dk., pojednywać ndk., przejednać dk., przejednywać ndk., przyjednać dk., wyjednać dk., wyjednywać ndk., zjednać dk., zjednywać ndk.
związki frazeologiczne:
jednać się z Bogiem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „jednać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.