wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. podatek pogłówny w krajach muzułmańskich nakładany na innowierców[1][2]; zob. też haracz w Wikipedii
(1.2) hist. danina roczna płacona sułtańskiej Turcji przez zależne państwa chrześcijańskie[1]
(1.3) przen. podatek, kontrybucja nakładana przez państwo zwycięskie na kraj podbity[3]
(1.4) współcz. pot. niesłuszna lub wygórowana opłata wymuszona przy użyciu siły lub gróźb[3][4]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1-4) nałożyć / płacić / ściągać haracz
synonimy:
(1.4) okup
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
oddawać w haraczu
etymologia:
arab. charadż (خراج)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, t.1 (A-J), Wyd. HPS/Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-75-5, s. 397.
  2. 1 2 Bogdan Snoch, Słownik szkolny: terminy i pojęcia historyczne, WSiP, Warszawa 1990, ISBN 83-02-03944-6, s. 55.
  3. 1 2 Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, t. 1, Przegląd Reader's Digest, Warszawa 1998, ISBN 83-909366-3-1, s. 299.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „haracz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „haracz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.