wymowa:
IPA[fãnˈfarɔ̃n], AS[fãnfarõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. człowiek zarozumiały, pyszny, butny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Fanfaron nosi głowę wysoko.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przest. samochwalca; bufon, pyszałek, zarozumialec, reklamiarz; pot. samochwał, samochwała, chwalipięta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fanfaronada ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. fanfaronnade < hiszp. fanfarrón < arab. فرفار
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) przechwalać się
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. fanfaronado, fanfaronaĵo, fanfaronulo
czas. fanfaroni
związki frazeologiczne:
etymologia:
arab. فرفار
uwagi:
Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 8.
źródła:
wymowa:
IPA/fɑ̃.fa.ʁɔ̃/ m, IPA/fɑ̃.fa.ʁɔ̃n/ ż
?/i ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) samochwalczy, zarozumiały, pyszałkowaty

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) fanfaron, samochwał, zarozumialec
odmiana:
lp fanfaron m, fanfarone ż; lm fanfarons m, fanfarones ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fanfaronnade
czas. fanfaronner
związki frazeologiczne:
etymologia:
arab. فرفار
uwagi:
źródła: