dysharmonia

dysharmonia (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brak harmonii zestawionych elementów

(1.2) brak współbrzmienia dźwięków

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	dysharmonia
dopełniacz	dysharmonii
celownik	dysharmonii
biernik	dysharmonię
narzędnik	dysharmonią
miejscownik	dysharmonii
wołacz	dysharmonio

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rozdźwięk, dysonans, rozbieżność

(1.2) rozdźwięk, dysonans

antonimy:

(1.2) harmonika

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. dysharmonijny, dysharmoniczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) discrepancy, disharmony, inharmony
• arabski: (1.1) تنافر m
• bułgarski: (1.1) дисхармония ż
• estoński: (1.1) disharmoonia
• kazachski: (1.1) үйлесімсіздік
• pali: (1.1) vesamma n
• rosyjski: (1.1) дисгармония ż, разнобой m
• słowacki: (1.1) disharmónia ż
• ukraiński: (1.1) дисгармонія ż; (1.2) дисгармонія ż
• włoski: (1.2) disaccordo m

źródła: