dwuznaczność

dwuznaczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dwuznaczne; cecha tych, którzy są dwuznaczni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwuznaczność	dwuznaczności
dopełniacz	dwuznaczności	dwuznaczności
celownik	dwuznaczności	dwuznacznościom
biernik	dwuznaczność	dwuznaczności
narzędnik	dwuznacznością	dwuznacznościami
miejscownik	dwuznaczności	dwuznacznościach
wołacz	dwuznaczności	dwuznaczności

przykłady:

składnia:

(1.1) dwuznaczność + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwuznak mrz

przym. dwuznaczny

przysł. dwuznacznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dwuznaczny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) ambigueco, dusenceco
• hiszpański: (1.1) ambigüedad ż, equívoco m, confusión ż
• nowogrecki: (1.1) αμφισημία ż
• słowacki: (1.1) dvojznačnosť ż
• węgierski: (1.1) kétértelműség

źródła: