destylator
destylator (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. aparat służący do destylacji
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) osoba zatrudniona przy destylowaniu
- (2.2) przest. właściciel destylarni[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik destylator destylatory dopełniacz destylatora destylatorów celownik destylatorowi destylatorom biernik destylator destylatory narzędnik destylatorem destylatorami miejscownik destylatorze destylatorach wołacz destylatorze destylatory - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik destylator destylatorzy dopełniacz destylatora destylatorów celownik destylatorowi destylatorom biernik destylatora destylatorów narzędnik destylatorem destylatorami miejscownik destylatorze destylatorach wołacz destylatorze destylatorzy depr. M. i W. lm: (te) destylatory[2]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. destylacja ż, destylarnia ż
- przym. destylacyjny, destylarniany, destylatorski, destylatowy, destylowany
- czas. destylować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) distiller
- baskijski: (1.1) destilagailu
- białoruski: (1.1) дыстылятар m; (2.1) перагоншчык m, вінакур m
- bułgarski: (1.1) дестилатор m
- estoński: (1.1) destillaator
- rosyjski: (1.1) дистиллятор m
- słowacki: (1.1) destilátor m
- ukraiński: (1.1) дистилятор m
- uzbecki: (1.1) distillyator
- źródła:
- ↑
Hasło „destylator” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „destylator” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
