brukselski

brukselski (język polski)

wymowa:

IPA: [bruˈksɛlsʲci], AS: [brukselsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do Brukseli, dotyczący Brukseli, pochodzący z Brukseli

(1.2) przen. związany z ośrodkiem decyzyjnym Unii Europejskiej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	brukselski		brukselska	brukselskie	brukselscy	brukselskie
dopełniacz	brukselskiego		brukselskiej	brukselskiego	brukselskich
celownik	brukselskiemu		brukselskiej	brukselskiemu	brukselskim
biernik	brukselskiego	brukselski	brukselską	brukselskie	brukselskich	brukselskie
narzędnik	brukselskim		brukselską	brukselskim	brukselskimi
miejscownik	brukselskim		brukselskiej	brukselskim	brukselskich
wołacz	brukselski		brukselska	brukselskie	brukselscy	brukselskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) W założonym tu piśmie "Równość" ogłoszono w 1879 r. pierwszy program socjalistów polskich, opracowywany jeszcze w Warszawie, a z konspiracyjnych względów nazwany "brukselskim".

składnia:

kolokacje:

(1.1) kapusta brukselska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bruksela ż, brukselczyk mos, brukselka ż, brukselizm mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) bruselar
• białoruski: (1.1) брусельскі
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) брусэльскі
• bułgarski: (1.1) брюкселски
• czeski: (1.1) bruselský
• esperanto: (1.1) brusela
• niderlandzki: (1.1) Brussels
• niemiecki: (1.1) Brüsseler
• rosyjski: (1.1) брюссельский
• słowacki: (1.1) bruselský
• ukraiński: (1.1) брюссельський
• węgierski: (1.1) brüsszeli

źródła: