bramin

bramin (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbrãmʲĩn], AS: [brãmʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. kapłan hinduski, który posiada świętą wiedzę; najwyższy stan społeczny dawnych Indii

odmiana:

przykłady:

(1.1) Wyróżniane są cztery warny: kapłanów (bramini), wojowników (kszatrija), chłopów (wajśja), sług (śudra).

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bramiński

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) sanskr. ब्रह्म (brahma)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) brahman
• baskijski: (1.1) brahman
• duński: (1.1) bramin w
• francuski: (1.1) brahmane m
• hiszpański: (1.1) brahmán m
• sanskryt: (1.1) ब्रह्म m
• słowacki: (1.1) brahman m

źródła:

bramin (język duński)

wymowa:

IPA: [bʁɑˈmiˀn]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bramin

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) brahman

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: