beniamin

beniamin (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛ̃ˈɲjãmʲĩn], AS: [bẽńi ̯ãmʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. ulubione dziecko w rodzinie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	beniamin	beniaminowie / beniamini
dopełniacz	beniamina	beniaminów
celownik	beniaminowi	beniaminom
biernik	beniamina	beniaminów
narzędnik	beniaminem	beniaminami
miejscownik	beniaminie	beniaminach
wołacz	beniaminie	beniaminowie / beniamini
depr. M. i W. lm: (te) beniaminy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) beniaminek

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ulubieniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Beniamin mos, Beniamina ż, Beniaminek mos, beniaminek mos/mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Beniamin (imię najmłodszego syna biblijnego patriarchy Jakuba)

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: beniaminek

źródła: