abiudykacja
abiudykacja (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌabʲjudɨˈkaʦ̑ʲja], AS: [abʹi ̯udykacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j ,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•iu•dy•ka•cja[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abiudykacja abiudykacje dopełniacz abiudykacji abiudykacji / przest. abiudykacyj[2] celownik abiudykacji abiudykacjom biernik abiudykację abiudykacje narzędnik abiudykacją abiudykacjami miejscownik abiudykacji abiudykacjach wołacz abiudykacjo abiudykacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) adiudykacja
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śr.łac. abiudicatio[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „abiudykacja” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
- ↑
Hasło „abiudykacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „abiudykacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
