zapięcie

zapięcie (język polski)

zapięcie (1.1)

zapięcie (1.1)

wymowa:

IPA: [zaˈpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ], AS: [zapʹi ̯ė̃ńće], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) element umożliwiający powtarzalne łączenie i rozłączanie części większej całości

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zapięcie	zapięcia
dopełniacz	zapięcia	zapięć
celownik	zapięciu	zapięciom
biernik	zapięcie	zapięcia
narzędnik	zapięciem	zapięciami
miejscownik	zapięciu	zapięciach
wołacz	zapięcie	zapięcia

przykłady:

(1.1) Pierwsze zapięcia podobne do dzisiejszego zamka błyskawicznego wynaleziono w połowie XIX wieku.

(1.1) Kolega niestety nie powstrzymał swojego popędu i rozwalił mi zapięcie od biustonosza.

(1.1) Puderniczka była zamykana na zapięcie tak małe, że Märtha nie dała rady jej otworzyć.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zamek, zapinka, spinka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zapinka ż, zapinanie n

czas. zapiąć dk., zapinać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. zapiąć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fastener, lock, clasp
• duński: (1.1) lås w, låsetøj n, lukketøj n, klemme w, spændbøjle w

źródła: