zaświadczenie
zaświadczenie (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌzaɕfʲjaṭˈt͡ʃɛ̃ɲɛ], AS: [zaśfʹi ̯aṭčẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) dokument potwierdzający coś
- (1.2) rzecz. odczas. od zaświadczyć
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zaświadczenie zaświadczenia dopełniacz zaświadczenia zaświadczeń celownik zaświadczeniu zaświadczeniom biernik zaświadczenie zaświadczenia narzędnik zaświadczeniem zaświadczeniami miejscownik zaświadczeniu zaświadczeniach wołacz zaświadczenie zaświadczenia - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik zaświadczenie dopełniacz zaświadczenia celownik zaświadczeniu biernik zaświadczenie narzędnik zaświadczeniem miejscownik zaświadczeniu wołacz zaświadczenie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) poświadczenie, świadectwo, certyfikat
- antonimy:
- (1.2) niezaświadczenie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. zaświadczać ndk., zaświadczyć dk.
- rzecz. zaświadczanie ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) certificate
- azerski: (1.1) arayış
- duński: (1.1) attest w, attestation w, attestering w, certifikat n
- estoński: (1.1) tunnistus, sertifikaat
- norweski (bokmål): (1.1) attest m, sertifikat n
- norweski (nynorsk): (1.1) attest m, sertifikat n
- szwedzki: (1.1) attest w
- włoski: (1.1) attestato m, certificato m
- źródła: