wziąść
wziąść (język polski) edytuj
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Forma powstała w wyniku analogii do bezokoliczników z wygłosowym -ść (np. siąść)[3][4], upowszechniona w języku obiegowym[5]. Nie jest aprobowana jako część normy ogólnopolskiej ze względu na swą etymologiczną nieregularność[6][7], choć pojawiała się w dawnej literaturze[6]. Jedyną formą normatywną jest „wziąć”[6][7][8][9], uchodzące za bardziej ugruntowane historycznie[6].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „Wziąść” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 1139.
- ↑ Hasło „wziąć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. Cytat: „wziąć (daw. też wziąść)”
- ↑ Jan Miodek: O języku do kamery. Krajowa Agencja Wydawnicza, 1992, s. 72. ISBN 978-83-03-03527-1.
- ↑ Poradnik je̦zykowy. Wiedza Powszechna, 1906, s. 27.
- ↑ Zdzisław Stieber: Zarys gramatyki porównawczej języków słowiańskich: zeszyt 1. Fleksja imienna. zeszyt 2. Fleksja werbalna. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 14.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Hasło „Dlaczego należy mówić wziąć?” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
- ↑ 7,0 7,1 Porada „Dlaczego nie wziąść?” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Hasło „Siąść, trząść, ale: wziąć” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
- ↑ Hasło „Czy wziąć przegra z wziąść?” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
