siąść (język polski) edytuj

 
mężczyzna siadł (1.1)
 
motyl siadł (1.2) na stole
wymowa:
IPA[ɕɔ̃w̃ɕʨ̑], AS[śõũ̯ść], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. siadać)

(1.1) zająć miejsce do siedzenia, przyjąć pozycję siedzącą
(1.2) o ptaku, motylu itp. zakończyć lot i zatrzymać się na czymś
(1.3) pot. o samolocie wylądować
(1.4) pot. zepsuć się
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zasiadka ż, siedziba ż, siedzenie n, siedzonko n, siedzisko n, siadanie n, siądnięcie n, siad mrz
czas. obsiadać, wysiadać, usiąść, wsiadać, siadać ndk.
przym. siedzeniowy, siedzący
wykrz. siad
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1-4) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: siadać
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „siąść” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.