wygnać na ulicę (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvɨɡnaʨ̑ ˌna‿uˈlʲiʦ̑ɛ], AS[vygnać na‿ulʹice], zjawiska fonetyczne: zmięk.denazal.zestr. akc.wym. warsz.akc. pob. ?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa przechodnia

(1.1) zmusić kogoś do pracy prostytutki[1]
odmiana:
(1.1) tylko czasownik jest odmienny, reszta nieodmienna, zob. wygnać
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) formy równoważne: pchnąć/wypchnąć/wyrzucić/… na ulicę
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wygnać na ulicę” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.