tryumfny
tryumfny (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) daw. tryumfalny, triumfalny[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik tryumfny tryumfna tryumfne tryumfni tryumfne dopełniacz tryumfnego tryumfnej tryumfnego tryumfnych celownik tryumfnemu tryumfnej tryumfnemu tryumfnym biernik tryumfnego tryumfny tryumfną tryumfne tryumfnych tryumfne narzędnik tryumfnym tryumfną tryumfnym tryumfnymi miejscownik tryumfnym tryumfnej tryumfnym tryumfnych wołacz tryumfny tryumfna tryumfne tryumfni tryumfne nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „Tryumfny” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 139.