treabă

treabă (język rumuński)

wymowa:: IPA: [ˈtre̯a.bə]; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zajęcie, praca, robota^[1]

(1.2) sprawa, interes^[1]

(1.3) uczynek, postępek^[1]

(1.4) zwyczaj, nawyk^[1]

odmiana:: (1.1-4) lp treabă; lm treburi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: scs. трѣба^[2]

uwagi:

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
↑ Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 279.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=treabă&oldid=8296336”