transformata

transformata (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌtrãw̃sfɔrˈmata], AS: [trãũ̯sformata], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. wynik transformacji, wynik przekształcenia operandu pod wpływem działania operatora; zob. też transformata w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	transformata	transformaty
dopełniacz	transformaty	transformat
celownik	transformacie	transformatom
biernik	transformatę	transformaty
narzędnik	transformatą	transformatami
miejscownik	transformacie	transformatach
wołacz	transformato	transformaty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) transformata Fouriera • transformata Laplace'a • transformata Z • transformata Hilberta • transformata Radona

synonimy:

(1.1) funkcja przekształcona

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Nie mylić z: transformacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) transform
• baskijski: (1.1) transformatu
• francuski: (1.1) transformée ż
• interlingua: (1.1) transformata
• portugalski: (1.1) transformada ż

źródła:

transformata (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) transformata, funkcja przekształcona

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: