superlatyw

superlatyw (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. najwyższy stopień przymiotnika i przysłówka

(1.2) zob. superlatywy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	superlatyw	superlatywy
dopełniacz	superlatywu	superlatywów
celownik	superlatywowi	superlatywom
biernik	superlatyw	superlatywy
narzędnik	superlatywem	superlatywami
miejscownik	superlatywie	superlatywach
wołacz	superlatywie	superlatywy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) stopień najwyższy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) stopień

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. superlatywizm mrz, superlatywność ż, superlatywy lm nmos

przym. superlatywny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. superlativus

uwagi:

(1.1) inna pisownia superlatiwus, superlativus

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) superlative
• baskijski: (1.1) superlatibo
• chorwacki: (1.1) superlativ
• czeski: (1.1) superlativ m
• duński: (1.1) superlativ
• hiszpański: (1.1) superlativo m
• niderlandzki: (1.1) superlatief m
• niemiecki: (1.1) Superlativ m
• portugalski: (1.1) superlativo m
• rosyjski: (1.1) суперлятив m
• słowacki: (1.1) superlativ m
• słoweński: (1.1) superlativ m
• szwedzki: (1.1) superlativ w
• włoski: (1.1) superlativo m

źródła: