stileto

stileto (esperanto)

morfologia:

(1.1-2) stilet•o

(1.3) stil•et•o

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) sztylet

(1.2) stilus, rylec

(1.3) rzad. żart. stylik, „mały”, osobisty styl

odmiana:

(1.1-3)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	stileto	stiletoj
akuzativo	stileton	stiletojn

przykłady:

(1.1) Ankaŭ povas esti, ke la murdinto ne uzis tranĉilon aŭ stileton kun mallonga klingo, sed pikilon sufiĉe pli longan. → Być może zabójca nie użył noża ani sztyletu z krótkim ostrzem, ale raczej odpowiednio długiego ostrego przedmiotu.

(1.1,3) “Nu, bone, eĉ tute bone, stileto estus laŭ ŝia stilo, laŭ ŝia stil-eto, se vi allasas tian vortludon.” → No, dobrze, nawet całkiem dobrze, sztylet byłby w jej stylu, w jej styleciku jeśli dopuścisz taką grę słowną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rzad. ponardeto

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ponardo

(1.2) grifelo, skribilo

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. stiletisto, stiletingo

przym. stileta

związki frazeologiczne:

etymologia:

por. wł. stiletto, łac. stilus

uwagi:

(1.3) Termin praktycznie niespotykany, stosowany raczej żartobliwe, jako np. gra słów. W znaczeniu pogardliwym, deprecjatywnym przybrałby raczej formę „stilaĉo” lub podobną.

źródła: