rush

rush (język angielski)

wymowa:

IPA: [raʃ]

wymowa amerykańska^ⓘ

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

czasownik

(1.1) pędzić, śpieszyć (się), spieszyć, popędzić, pośpieszyć

rzeczownik

(2.1) pęd, pośpiech

(2.2) sitowie

odmiana:

(1.1) rush, rushed, rushed, rushes, rushing

przykłady:

(1.1) Andrew rushed out of the house, shouting with fear. → Andrzej wybiegł z domu krzycząc ze strachu.

(2.1) Come on, what's the rush? → Daj spokój, po co ten pośpiech?

(2.1) In the headlong rush to win people can lose their money. → W dużym pośpiechu ku wygranej ludzie mogą stracić swoje pieniądze.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. rusher

przym. rushlike

rzecz. onrush

związki frazeologiczne:

rush one's fences

etymologia:

średnioang. rushen z anglonormańskiego russher, wariant st.franc. ruser z łac. recusare

uwagi:

zob. rushes

źródła: