Wikisłownik

pierónować

pierónować (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński i Zaolzie) kląć[1][2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Przestóń tela pierónować, ni ma cie gańba?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pierón m, pieróńszczok m, pierónobici n
przym. pieróński
przysł. pierónym, pierónowacie
wykrz. pierón
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pierón + -ować
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kląć
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
  2. ↑ Zachodniocieszyński słownik gwarowy, Władysław Milerski, Polski Związek Kulturalno-Oświatowy w Republice Czeskiej, Czeski Cieszyn 2009, ISBN 978-80-87281-02-4.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pierónować&oldid=6525595”