organiczność

organiczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest organiczne

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	organiczność
dopełniacz	organiczności
celownik	organiczności
biernik	organiczność
narzędnik	organicznością
miejscownik	organiczności
wołacz	organiczności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. organ m, organizm m

przym. organiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. organiczny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) organickosť ż
• słoweński: (1.1) organičnost ż

źródła: