odbić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɔdbʲiʨ̑], AS[odbʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. odbijać)

(1.1) aspekt dokonany od: odbijać
odmiana:
(1.1) koniugacja Xa
przykłady:
(1.1) Ścigał ich pod sam Damaszek i wrócił triumfalnie do ziemi Kanaan, prowadząc odbitych jeńców wraz z Lotem i przywożąc z powrotem zagrabiony przez najeźdźców dobytek[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. bić, odbijać
rzecz. odbicie n, odbijacz mrz, odbijanie n
związki frazeologiczne:
odbić się czkawkąodbić się żywym echem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: odbijać
źródła:
  1. Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.