oświetlacz

oświetlacz (język polski)

oświetlacz (1.1)

wymowa:

IPA: [ɔɕˈfʲjɛtlat͡ʃ], AS: [ośfʹi ̯etlač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się oświetleniem na planie filmowym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) urządzenie do oświetlania

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oświetlenie n, oświetlanie n, światło n, oświetleniowiec m

czas. oświetlać ndk., oświetlić dk., świecić ndk., oświecać ndk.

przym. oświetleniowy, świetlany, światły

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: