nadpić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈnatpʲiʨ̑], AS[natpʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw., ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. nadpijać)

(1.1) wypić czegoś tylko trochę[1]; upić trochę, odpić nieco[2]
odmiana:
(1.1) koniugacja Xa
przykłady:
(1.1) Zapięliśmy spodnie, dałem franka i wróciliśmy do stolika. Piwa nikt nie nadpił[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadpicie n
czas. pić ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „nadpić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „nadpić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Janusz Głowacki, Rose Café i inne opowieści, 1997.