myślnik

myślnik (język polski)

–

myślnik (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) znak interpunkcyjny w postaci poziomej kreski, używany m.in. do wyodrębniania wtrąceń w wypowiedzi, zaznaczenia początku wypowiedzi w zapisie dialogu lub zastąpienia domyślnej części zdania w celu uniknięcia powtórzenia; zob. też myślnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	myślnik	myślniki
dopełniacz	myślnika	myślników
celownik	myślnikowi	myślnikom
biernik	myślnik	myślniki
narzędnik	myślnikiem	myślnikami
miejscownik	myślniku	myślnikach
wołacz	myślniku	myślniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pauza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. myśl + -nik; prawdopodobna kalka z niem. Gedankenstrich (od niem. Gedanke + Strich → myśl + linia)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dash
• fiński: (1.1) ajatusviiva
• niemiecki: (1.1) Gedankenstrich m
• węgierski: (1.1) gondolatjel

źródła: