mekka

mekka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmɛkːa], AS: [me•ka], zjawiska fonetyczne: gemin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przen. centrum zainteresowania lub działalności, cel dążeń i aspiracji, miłośników, znawców, hobbistów itd.

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Mekka ż, mekkańczyk mos, mekkanka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. Mekka < arab. مكة

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Mekka n
• słowacki: (1.1) mekka ż

źródła:

mekka (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. przen. mekka – ważny ośrodek jakiejś działalności

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Mekka ż, Mekkčan m, Mekkčanka ż

przym. mekkský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: