kunktatorstwo

kunktatorstwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkũŋktaˈtɔrstfɔ], AS: [kũŋktatorstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• -nk- • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) psych. świadome zwlekanie ze zrobieniem czegoś, co nie jest przyjemne

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) odwlekanie, zwlekanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) prokrastynacja

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kunktator m, kunktatorka ż

przym. kunktatorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kunktator < łac. cunctator, utworzone od łac. cunctari → wahać się, zwlekać

uwagi:

(1.1) por. taktyka Fabiusza

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) procrastination

źródła: