kritiker

kritiker (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) krytyk (osoba oceniająca coś lub kogoś negatywnie)

(1.2) krytyk (osoba oceniająca dzieła sztuki i dzieła naukowe)

odmiana:

(1) en kritiker, kritikeren, kritikere, kritikerne

przykłady:

(1.2) Som kritiker kan jeg ikke se nogen regulariteter i denne kaotiske komposition. → Jako krytyk nie widzę w tej chaotycznej kompozycji żadnych regularności.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kritik

przym. kritikløs, kritisabel

czas. kritisere

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kritiker (język norweski (bokmål))

wymowa:

IPA: /kriːtɪkər/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) krytyk

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kritiker (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) krytyk

odmiana:

(1.1) en kritiker, kritikern, kritiker, kritikerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kritik

przym. kritisk

czas. kritisera

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: