komplementariusz

komplementariusz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) praw. zarz. aktywny wspólnik w spółce komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, który ponosi odpowiedzialność bez ograniczenia za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komplementarność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. complementarius

uwagi:

zobacz też: komandytariusz

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) general partner
• bułgarski: (1.1) комплементар m
• czeski: (1.1) komplementář m
• duński: (1.1) komplementar w
• estoński: (1.1) täisosanik
• francuski: (1.1) commandité m
• hiszpański: (1.1) socio colectivo m
• koreański: (1.1) 무한 책임 사원
• litewski: (1.1) tikrasis narys m
• łotewski: (1.1) galvenais partneris m
• niemiecki: (1.1) Komplementär m
• nowogrecki: (1.1) ομόρρυθμος εταίρος m
• rosyjski: (1.1) комплементарий m
• słowacki: (1.1) komplementár m
• słoweński: (1.1) indosant m
• turecki: (1.1) sınırsız sorumlu ortak
• ukraiński: (1.1) генеральний партнер m
• włoski: (1.1) accomandatario m

źródła: