kożusznik

kożusznik (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔˈʒuʃʲɲik], AS: [kožušʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzemieślnik wyrabiający kożuchy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kożusznik	kożusznicy
dopełniacz	kożusznika	kożuszników
celownik	kożusznikowi	kożusznikom
biernik	kożusznika	kożuszników
narzędnik	kożusznikiem	kożusznikami
miejscownik	kożuszniku	kożusznikach
wołacz	kożuszniku	kożusznicy

przykłady:

(1.1) W tym regionie nadal można znaleźć kożuszników.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kożuszkarz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kożuch m, kożuszek m, kożuszysko n, kożuchowanie n, kożuszkarz m, kożusznictwo n, kożuszyna ż

czas. kożuchować ndk.

przym. kożuchowy, kożuszany, kożuszny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kożuch + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) furrier
• niemiecki: (1.1) Kürschner
• rosyjski: (1.1) меховщик, скорняк
• wilamowski: (1.1) kjyśner m

źródła: