kośnik

kośnik (język polski)

kośnicy (1.1)

kośniki (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) roln. kosiarz

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ornit. Opisthocomus hoazin Müller, średniej wielkości tropikalny ptak z rodziny hoacynów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kośnik	kośnicy
dopełniacz	kośnika	kośników
celownik	kośnikowi	kośnikom
biernik	kośnika	kośników
narzędnik	kośnikiem	kośnikami
miejscownik	kośniku	kośnikach
wołacz	kośniku	kośnicy
depr. M. i W. lm: (te) kośniki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kośnik	kośniki
dopełniacz	kośnika	kośników
celownik	kośnikowi	kośnikom
biernik	kośnika	kośniki
narzędnik	kośnikiem	kośnikami
miejscownik	kośniku	kośnikach
wołacz	kośniku	kośniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(2.1) kośnik czubaty

synonimy:

(2.1) hoacyn

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) ptak

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosa ż

czas. kosić ndk., skosić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kosi + -nik

uwagi:

(2.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kosiarz

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: hoacyn

źródła: