wymowa:
IPA[ˈhœːvʏnd̥ʏr̥]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) autor
odmiana:
(1.1) lp höfund|ur, ~, ~i, ~ar (~urinn, ~inn, ~inum, ~arins); lm ~ar, ~a, ~um, ~a (~arnir, ~ana, ~unum, ~anna)
przykłady:
(1.1) Það eru birtar þrjár stuttar sögur eftir höfundinn.Ukazały się trzy krótkie powieści tego autora.
składnia:
kolokacje:
(1.1) rithöfundurhöfundarlaunhöfundarréttur
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.nord. höfundr; Słowo pojawia się w starszych tekstach tylko cztery razy, zawsze w znaczeniu "sędzia", "ten, który rozsądza, decyduje".
Höfundr var manna vitrastr ok svá réttdæmr, at hann hallaði aldri rétum dómi (…) ok af hans nafni skyldi sá höfundr heita í hverju ríki, er mál manna dæmdi. (Hervarar saga ok Heiðreks)
Egil nazywa Odyna "sigrhöfundr", czyli "pan bitwy", ten, który rozsądza, która strona ma wygrać.
Skáld eru höfundar allrar rýnni eða málsgreina, sem smiðir málmgripa, eðr lögmenn laga. (Skálda)
Słowo "höfundur" w znaczeniu "autor" pojawia się po raz pierwszy w Lexicon Islandico-Latinum wydanym w Kopenhadze w 1734 roku jako tłumaczenie łac. "auctor", być może z powodu pomyłki.
uwagi:
źródła: