gruntować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɡrũnˈtɔvaʨ̑], AS[grũntovać], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) pokrywać jakąś powierzchnię gruntem, warstwą podkładową
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Kleje, które zużyjemy do przyklejenia styropianu i zatopienia siatki, a także preparaty gruntujące i tynk szlachetny[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grunt m, gruntówka ż, gruntowanie n, zagruntowanie n
czas. zagruntować dk.
przym. gruntowy, gruntowny
przysł. gruntownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. (ALA), Dziennik Bałtycki, 2011, Narodowy Korpus Języka Polskiego.