tynk

tynk (język polski)

tynk (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bud. powłoka odpowiednio przygotowanej zaprawy budowlanej nałożonej na surową powierzchnię ściany, filaru, sufitu, itp.

(1.2) przen. iron. zbyt gruby, przesadny makijaż

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tynk	tynki
dopełniacz	tynku	tynków
celownik	tynkowi	tynkom
biernik	tynk	tynki
narzędnik	tynkiem	tynkami
miejscownik	tynku	tynkach
wołacz	tynku	tynki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) tynk natryskowy / suchy / wewnętrzny / zewnętrzny / strukturalny / szlachetny

synonimy:

(1.2) tapeta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tynkarz m, tynkowanie n, tynkownica ż, otynkowanie n, zatynkowywanie n, zatynkowanie n, wytynkowanie n

czas. tynkować ndk., otynkować dk., wytynkować dk., zatynkowywać ndk., zatynkować dk.

przym. tynkarski, tynkowy, natynkowy, podtynkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) plaster
• białoruski: (1.1) тынк m
• bułgarski: (1.1) мазилка ż
• duński: (1.1) puds w/n
• estoński: (1.1) krohv; (1.2) krohv
• francuski: (1.1) badigeon m
• hiszpański: (1.1) enlucido m, revoque m
• kaszubski: (1.1) pòdrzucënk m, obrzët m, pùc m; (1.2) pùc m
• kataloński: (1.1) guix m
• niderlandzki: (1.1) stuc n, pleisterwerk n; (1.2) pleisterwerk n
• niemiecki: (1.1) Verputz m, Putz m; (1.2) Putz m
• nowogrecki: (1.1) σοβάτισμα n
• rosyjski: (1.1) штукатурка ż
• wilamowski: (1.1) maelter m, püc m
• włoski: (1.1) intonaco m

źródła: