glon
glon (język polski)
edytuj.jpg)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik glon glony dopełniacz glonu glonów celownik glonowi glonom biernik glon glony narzędnik glonem glonami miejscownik glonie glonach wołacz glonie glony
- przykłady:
- (1.1) Glony są w większości organizmami samożywnymi.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) od prasł. *glenь (*gloi-no-) oznaczającego lepką, śluzowatą substancję, to zaś wywodzi się od praindoeur. pierwiastka *glei- oznaczającego coś śluzowatego, lepkiego (por. pol. glina, glista)[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) alga
- baskijski: (1.1) alga
- duński: (1.1) alge w
- esperanto: (1.1) algo
- francuski: (1.1) algue ż
- hiszpański: (1.1) alga ż
- ido: (1.1) algo
- interlingua: (1.1) alga
- islandzki: (1.1) þörungur m
- kataloński: (1.1) alga ż
- niemiecki: (1.1) Alge ż
- norweski (bokmål): (1.1) alge m
- norweski (nynorsk): (1.1) alge m
- nowogrecki: (1.1) φύκι n
- szwedzki: (1.1) alg w
- węgierski: (1.1) alga
- źródła:
- ↑
Hasło „Algae” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ 2,0 2,1 Jolanta Ignatowicz-Skowrońska, Motywy roślinne w slangu młodzieżowym i żargonie przestępczym, „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 236.
- ↑ Hasło „glina” w: Izabela Malmor, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2.
