wymowa:
(klasyczna) IPA/eː.ru.di.oː/
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) uczyć, nauczać, kształcić
odmiana:
(1.1) erudio, erudire, erudivi, eruditum (koniugacja IV)
przykłady:
(1.1) Hunc puerum (in) iure erudiebam.Uczyłem tego chłopca prawa.
(1.1) Caesare rebus militaribus erudito Romani cunctam Galliam vincere potuerunt.Ponieważ Cezar wykształcił się w sztuce wojennej, Rzymianie mogli podbić całą Galię.
składnia:
(1.1) erudio + Acc. (in) + Abl. → uczyć (kogoś czegoś)
kolokacje:
synonimy:
(1.1) doceo, instituo, praecipio
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. eruditrix ż, eruditor m, erudimentum n, eruditas ż, eruditio ż, eruditus m
przym. eruditus, eruditorius
przysł. erudite
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. e + rudio
uwagi:
źródła: