endemit

endemit (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) bot. zool. takson występujący tylko na danym obszarze; zob. też endemit w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	endemit	endemity
dopełniacz	endemitu	endemitów
celownik	endemitowi	endemitom
biernik	endemit	endemity
narzędnik	endemitem	endemitami
miejscownik	endemicie	endemitach
wołacz	endemicie	endemity

przykłady:

(1.1) Do tatrzańskich endemitów zalicza się przymiotno węgierskie i ostróżkę tatrzańską.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. endemia ż, endemiczność ż, endemizm m

przym. endemiczny

przysł. endemicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἔνδημος < gr. ἔν + δῆμος

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) endemic
• bułgarski: (1.1) ендемит m
• niemiecki: (1.1) Endemit m

źródła:

endemit (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bot. zool. endemit

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: